ترکیب عدسی ها جهت رسیدن به بزرگنمایی بیشتر

برای طراحی یک سیستم اپتیکی دو مسئله را باید در نظر گرفت.

اول اینکه سیستم بر اساس چه نوع چینش عدسی کار می کند. مثلا اگر یک میکروسکوپ قرار است طراحی شود قطعا نیاز به یک شیئی برای تصویر کردن جسم و یک چشمی برای انتقال تصویر به چشم دارد. یک میکروسکوپ معمول حتما این دو بخش را دارد.

دوم اینکه این عدسی ها چه ویژگی باید داشته باشند. مثلا در محاسبه شما به این نتیجه می رسید که فاصله کانونی عدسی شیئی شما 5 میلیمتر باشد. اگر یک عدسی با این فاصله کانونی بکار ببرید قطعا همان بزرگنمایی مورد نظر البته با انتخاب مناسب عدسی چشمی را بدست می آورید ولی کیفیت تصویر لزوما خوب نخواهد بود. چیزی که کیفیت تصویر را به هم می زند مشکل در عدسی ها است که اصطلاحا ابیراهی می گویند. هرچه قطر دهانه عدسی بزرگتر باشد و یا فاصله کانونی کمتر باشد مشکل ابیراهی ها بیشتر است و این مشکل از وضوح تصویر کم می کند. شاید مثال دوربین عکاسی ساده تر باشد. برای تصویرسازی با دوربین عکاسی علی الاصول یک عدسی مثلا با فاصله کانومی 5 سانتی متر کافی است. از طرفی هرچه قطر عدسی بیشتر باشد قدرت تفکیک تصویر بهتر می شود ولی از طرف دیگر ابیراهی ها هم بیشتر می شود. برای حفظ قطر مناسب برای قدرت تفکیک و کاهش ابیراهی ها چاره ای جز طراحی اپتیکی و استفاده از مجموعه عدسی ها نیست. به همین خاطر در دوربین های عکاسی حرفه ای که قطر دهانه عدسی بزرگ است، عدسی از مجموعه عدسی ها تشکیل شده که کمک می کند ابیراهی کاهش یابد وگرنه یک عدس هم همان تصویر را می تواند ایجاد کند.