دتکتور نور لیزر

برای آنکه نور تابیده به سطحی بهتر دیده شود دو پارامتر باید در نظر گرفته شود. اول اینکه شدت نور بازتابی بیشترین باشد. برای افزایش شدت نور بازتابی طبعا سطح مورد نظر نباید نور را جذب کند. مثلا برای نور قرمز نباید سطح مورد نظر از رنگهای جاذب نور قرمز مثل آبی و سبز تشکیل شده باشد. بهتر است طیف بازتاب سطح را در صورت دسترسی بگیرید چون گاهی ظاهر آن نشان نمی دهد که در طول موج مورد نظر جذب دارد یا خیر. از طرف دیگر چون ممکن است فیلتر رنگی برای ایجاد کنتراست بهتر برای تفکیک نور بازتابیده بکار رود، بهتر است سطح مورد نظر این کنتراست را ایجاد کند. مثلا سطح قرمز نور قرمز را جذب نمی کند ولی بقیه قسمت های سطح هم نور قرمز را بازتاب می کند و در نتیجه نمی توانید با بکار بردن فیلتر قرمز تفکیک و کنتراست خوبی ایجاد کنید. بنابر این به نظر می آید که سطح سفید هم بازتاب خوبی ایجاد می کند و هم کنتراست خوبی با زمینه دارد.

از طرف دیگر نوع سطح از نظر صیقل هم بسیار مهم است. اگر سطح کاملا آینه ای باشد، شدت نور بازتابی خیلی خوب خواهد بود ولی حساسیت خیلی زیادی در زاویه و ارتعاش دارد و برای این منظور نمی تواند بکار برود. از طرف دیگر اگر سطح خیلی مات باشد، شدت زیادی از نور به همه طرف پراکنده می شود و سهم کمی به سمت گیرنده بر می گردد. اگر سطح معمولی استفاده می شود بهتر است سطح مات باشد ولی نه کاملا. می توانید با یک محاسبه نسبتا ساده میزان صیقل را برای بیشترین شدت بازتابی در فاصله خاص تخمین بزنید. بهترین حالت استفاده از رترورفلکتورها است. این سطوح بازتاب خوبی در راستای عکس تابش دارند. شبیه طلقهایی که روی خودروها و دوچرخه ها و علایم راهنمایی نصب می شود. این سطوح نور تابیده را با مقداری واگرایی به سمت منبع بازتاب می کنند. وقتی که به یک علامت راهنمایی و رانندگی یا علامتهای شبرنگ در جاده تاریک می رسید، زمانی که نور به آن می تابد شما بازتاب نور را می بینید و وقتی از زاویه دیگر به آن نگاه می کنید شدت بازتابی کمی دارد. این نوع بازتابنده ها بخصوص برای فاصله زیاد شدت خوبی را در گیرنده ایجاد می کند وگرنه باید از یک سیستم تلسکوپی برای متمرکز کردن نور برگشتی استفاده شود.