دلیل عبور نور از شیشه

برای تابش نور در الکترومغناطیس و کوانتوم چند مدل مطرح است که هر کدام در جای خود کاربرد دارند و برخی با هم تلاقی دارند. مدل کوانتوم لزوما توسط الکترومغناطیس نمی تواند بیان شود ولی علی الاصول مدل تابش در الکترومغناطیس باید توسط کوانتوم هم بیان شود.

در کوانتوم بیان ساده برای تابش نور شاید پایین آمدن الکترون از تراز بالا به تراز پایین باشد. البته کلی تر اینکه بازگشت هر تراز کوانتومی از حالت تحریک شده به حالت پایه باید انرژی آزاد کند که می تواند نور باشد. اگر این انرژی به اندازه تامین نور با طول موج حدود نیم میکرومتر شد، نور مرئی ایجاد می کند و در غیر اینصورت نورهای غیر مرئی و حتی امواج الکترومغناطیس دیگر ممکن است تولید کند. انرژی آزاد شده در بازگشت مولکول از تراز تحریکی به تراز پایه کوانتومی کمتر از ترازهای الکترونی است و آن کمتر از ترازهای هسته ای است.

در الکترومغناطیس دو روش که به نحوی با هم مرتبط هستند منشا تابش می توانند منظور شوند. یکی بار الکتریکی شتابدار مثل تابش الکترون های شتابدار که در شتاب دهنده ها تولید می شوند و دیگری تابش از بار نوسانی که البته نوعی شتابدار محسوب می شوند. این دو حالت در کوانتوم هم پذیرفته است.

در مورد شیشه یا هر ماده شفاف دیگر، نور بخاطر داشتن میدان الکتریکی نوسانی می تواند بارهای الکتریکی موجود در ماده را به نوسان درآورد و در هر موقعیت که نور باشد و تا زمانی که نور هست، بارها با همان فرکانس به نوسان درمی آیند. این بارهای نوسانی منشا تابش الکترومغناطیس هستند که طول موج نور تولید شده به فرکانس نوسان بارها که همان فرکانس نور تابیده است بستگی دارد.

در شرایط خاص نور ممکن است با فرکانس دیگری تولید شود که در محدوده اپتیک غیر خطی قرار می گیرد.