1402/03/22

پرسش:

چرا وقتی نور به  فصل مشترک دو محیط می‌تابد قطبش s نداریم؟

پاسخ:

شاید این شکل پرسش دقیق نباشد. برای دقیق تر پرسیدن بهتر است تا می توانید صحنه ای که در نظر گرفته اید را مجسم کنید. گاهی بد نیست اگر امکانش را دارید در عمل تجربه کنید و اگر شرایط برای تجربه جور نبود تجسم کنید و به عبارتی به صورت انتزاعی تجربه کنید. هرچه بهتر صحنه را تجسم کنیم بهتر می توانیم پایه هایی که می شناسیم را در مورد آن بکار ببریم. جذابیت فیزیک این است که غیر از اصول پایه چیزی را نمی پذیرد و بقیه همه بر اساس استدلال و منطق نتیجه گیری می شود.

بازتاب از سطح دی الکتریک مثل شیشه و امثال آن از مواردی است که ما را به دنیای داخل ساختار ماده می برد و با حذف یکی از قطبشها تحت زاویه خاصی، یعنی زاویه بروستر، می بینیم که چقدر زیبا مدلی که برای رفتار نور و ماده در الکترومغناطیس طرح شده درست کار می کند. لازم به ذکر است که هر مدلی یک بردی دارد و در برخی پیچیدگی ها ممکن است نیاز به مدل قوی تر داشته باشد و در نتیجه هر مدلی فقط می تواند مدل مؤثر برای توصیف آن پدیده در نظر گرفته شود.

در مورد بازتابش از سطح دی الکتریک، توصیف ساده الکترومغناطیس این است که نور شامل میدان الکتریک و میدان مغناطیس نوسانی است و وقتی به محیط مادی می رسد می تواند حداقل بارهای الکتریکی آن محیط را به نوسان درآورد. این نوسان دوقطبی می تواند تابش کند. وقتی نور به طور مایل به محیط می تابد دو قطبش را تصور کنید. یکی قطبشی که مماس بر سطح است. این قطبش بارها را موازی سطح به نوسان در می آورد و تابش در زاویه بازتابش نور مقدور است. در عوض قطبشی که سطح را قطع می کند ممکن است زاویه ای پیدا کند که محور دوقطبی نوسانی منطبق با زاویه بازتابش نور شود. این زاویه همان زاویه بروستر است. در این صورت این نور تابش ندارد چون در دوقطبی نوسانی تابشی در راستای محور دوقطبی نداریم. این مورد را خوب تجسم کنید می بینید که یک مدل ساده چقدر زیبا پدیده ای که روزمره با آن سروکار داریم و علت استفاده از عینک پلاروید و امثال آن است را توصیف می کند.

فقط بخاطر داشته باشید خوب تجسم کنید و با آنچه می آموزید زندگی کنید و با واقعیات دنیای اطرفتان از طریق آن آموخته ها ارتباط برقرار کنید.

#زاویه_بروستر

#حذف_بازتابش_نور