قبل از پرداختن به مسئله شما بد نیست اشاره شود که لیزر حرارتی عنوانی هست که بازار روی لیزرهایی که توان بالا برای گرم کردن محلی که لیزر به آنها می تابد را دارند اطلاق می شود.

خورشید هم نور حرارتی محسوب می شود چون تابش آن می تواند موضع را گرم کند و اگر با یک عدسی آن را کانونی کنیم می تواند بسوزاند. بخصوص اگر نور خورشید به سطح تیره بتابد آن را بیشتر گرم می کند.

نور لیزر چون از یک رنگ خاص تشکیل شده است باید دید در چه سطحی بیشتر جذب می شود و آن سطح را بیشتر گرم می کند. مثلا لیزر قرمز روی سطوح سبز جذب بیشتری دارند و برعکس.

یکی از ویژگیهای لیزر علاوه بر تک رنگ بودن این است که قابلیت همگرا بودن دارند که به معنی این است که بخاطر شیوه ایجاد نور لیزر و تفاوت آن با شیوه ایجاد نورهای دیگر مثلا همان خورشید، می تواند تا مسافت بسیار طولانی تری بدون واگرایی منتشر شود. همین ویژگی باعث می شود که از راه دور اثر حرارتی آن را بشود تجربه کرد.

در هر صورت برگردیم به مسئله شما.

لیزرهای دیودی بخاطر ساختارشان به طور ذاتی واگرا هستند و وقتی نور لیزر بدون عدسی را به سطحی بتابانیم باید شکلی کشیده شبیه به یک بیضی را ببینیم. ولی جالب است که وقتی با یک عدسی آن را همگرا کردیم مثل لیزرهای دیگر می تواند مسیر طولانی بدون واگرایی زیاد منتشر شود. عدسی های مناسب برای همگرا کردن نور لیزر دیودی اغلب اسفریک نامتقارن هستند و جهت قرارگیری عدسی هم مهم است.

اگر عدسی را در اختیار دارید باید از همان عدسی که برای این لیزرخاص طراحی شده است استفاده کنید و البته در جهت درست. می توانید هر دو جهت را امتحان کنید. مهم است که عدسی باید برای مشخصات لیزر از نظر واگرایی طراحی شود و البته باید تناسب با قطر باریکه در ابتدا و قطر مورد نظر پس از لیزر داشته باشد. در لیزرهایی که قصد متمرکز کردن نور لیزر در فاصله دور است، هدف همگرا کردن لیزر لزوما نیست و با تنظیم فاصله لیزر امکان کانونی کردن نور لیزر در فاصله دلخواه می باشد.

در صورتی که عدسی خود لیزر را در اختیار ندارید، طراحی آن کار حرفه ای هست و بهترین راه استفاده از عدسی های موجود است وگرنه باید طراحی و ساخته شود که قطعا به صرفه نیست مگر برای یک لیزر خاص.