پراکندگی امواج نور

امواج الکترومغناطیس وقتی که با هم تلاقی می کنند هیچ اثری روی هم نمی گذارند. به عنوان یک اصل باید پذیرفت که هیچ برهمکنشی بین دو فوتون وجود ندارد. اگر نوری را به نور دیگری که در مقابلتان در حال انتشار است بتابانید هیچ تغییری در آن نمی توانید ایجاد کنید. اگر در برخی پدیده ها میبینیم که نور روی رفتار نور دیگر اثر می گذارد مثل اثرات تمام نوری، قطعا ماده ای در مسیر نور است و نور روی ماده اثر می گذارد و نور دیگر از آن اثر متاثر می شود.

همانطور که ذکر گردید تداخل در تلاقی دو نور اتفاق می افتد که نشان دهنده رفتار میدانها و تایید مدل میدان الکترومغناطیس نور است که در تلاقی میدانها بسته به فازشان جمع می شوند و منجر به تداخل سازنده یا مخرب می کنند. ولی توجه داشته باشیم که حتی در این حالت تا زمانی که در محل تلاقی ماده ای قرار نگیرد، نمی توانیم صحبتی از تداخل بکنیم و فقط می توانیم ادعا کنیم. هیچگاه با هیچ وسیله و ابزاری نمی توانیم وجود نور را چه در تداخل یا در هر شرایط دیگر ثبت کنیم مگر اینکه ماده ای سر راه آن باشد. وقتی نور به ماده برخورد کند در واقع ما آثار نور را می بینیم یا ثبت می کنیم نه خود نور را. این مسئله در مورد میدانهای دیگر مثل میدان الکتریکی یا میدان مغناطیسی و یا میدان جاذبه صادق است. در مورد جاذبه تا ماده ای در آن میدان قرار نگیرد صحبت از وجود میدان جاذبه بی معنا است و به عبارتی ماده به وجود آن هویت می دهد.

در هر حال میدان الکترومغناطیس یا هر میدان دیگر روی ماده اثر دارد ولی روی میدان دیگر بدون حضور ماده اثری ندارد.