پرسش: از آنجایی که در جنگ تبادل اطلاعات بصورت امواج الکترومغناطیسی ممکن است توسط بمب های الکترومغناطیسی یا انواع روشهای جنگ الکترونیک دچار اختلال یا قطعی شود، داشتن روشی که بدون استفاده از تجهیزات پیچیده، بتواند اطلاعات را به مناطق دور بفرستد بسیار لازم و حیاتی به نظر می رسد. ایده من این است که با داشتن شبکه ای از فرستنده های نور لیزر و گیرنده آن که مثلا در هر 10 کیلومتر نصب شده باشد با ارسال و رله نور لیزر بدون استفاده از فیبر نوری، می توان اطلاعات را به مقصد رساند. ایده دیگر اینکه، برای کنترل تنگه های کوهستانی و مسیرهای صعب العبور یا مسیرهای مهم، می توان با فرستادن باریکه نور لیزر روی آیینه های مختلف و دریافت آن عبور هر چیزی (مثل دشمن یا قاچاقچی ها) را که باعث قطع شدن پرتو شود شناسایی کرد. این روش برای کشف وسایل پرنده استیلت که سعی دارند با پرواز از میان موانع طبیعی مثل تپه ها و کوهها بدون دیده شدن خود را به هدف برسانند هم ممکن است کارایی داشته باشد. قطع تصادفی پرتو توسط پرندگان و کم شدن برد پرتو در مه و گردو غبار نقاط ضعف این روش است که با تاباندن چند باریکه موازی نور بطور همزمان که اندازه شیی را تخمین بزند و استفاده از پرتوی قویتر در شرایط نامساعد جوی یا کم کردن فاصله پایگاهها می توان بر آن فایق آمد. امیدوارم این ایده ها بکار بیاید، شاید هم، هم اکنون نیز از چنین روشهایی استفاده می شود و من بی خبرم.

پاسخ: از طرح ایده هایتان سپاسگزاریم. مورد اول مصادیقی از مخابرات فضای آزاد لیزری (Free Space Communication FSO) است که گروههای زیادی بخاطر همان ویژگی هایی که فرمودید و ویژگی هیا دیگر در تلاش هستند از مزایای آن استفاده کنند.

مورد دوم نیز به شکل ساده تا پیچیده استفاده می شود. نمونه این نوع کاربرد را غالبا در فیلمها در صحنه هایی که برای حفاظت از محلی از لیزر استفاده شده دیده می شود.

این نوع کاربردها بر اساس انتشار نور لیزر با واگرایی کم است که در بسیاری از کاربردها نقش دارد و متناسب با نیاز و شرایط می توان از آن بهره برد.