نور مفهوم عجیبی است و به تنهایی قابل توصیف و بحث نیست ولی وقتی همان نور به ماده می رسد معنی دیگری پیدا می کند. خود نور را شاید بتوان منکر شد ولی آثارش را خیر. وقتی نور به ماده می رسد، بسته به جنس ماده ممکن است بخشی بازتاب شود، بخشی در سطح جذب شود، بخشی در سطح پراکنده شود، بخشی در داخل ماده جذب شود، بخشی درون ماده پراکنده شود یا بخشی عبور کند.

سهمی از نور که جذب می شود می تواند ماده را تحریک کند. نور در نواحی مختلف طیف به شیوه های مختلفی ماده را تحریک می کند.

اگر نور در ناحیه مرئی به ماده بتابد باعث می شود که الکترونهای ماده تحریک شوند و به تراز بالا بروند. البته در برگشت ممکن است مقداری از انرژی را به ملکولها یا شبکه برای به ارتعاش درآوردن آنها صرف کنند. اگر نور در ناحیه مادون قرمز یا همان فروسرخ به ماده بتابد، عمدتا این ناحیه منجر به به ارتعاش درآوردن اتمها در ملکول می شوند و یا شبکه را به ارتعاش در می آورند. در هر صورت این ارتعاشها هستند که گرما محسوب می شوند که در حالت دوم در ناحیه فروسرخ خیلی بیشتر است.

شیشه برای نور مرئی شفاف است ولی نور فروسرخ را خوب عبور نمی دهد و این نور یا از شیشه بازتاب می کند و یا در آن جذب می شود. وقتی که نور مرئی از شیشه اتوموبیل به داخل می تابد و توسط صندلی و داشبورد جذب می شود، نور مرئی بازتابی از شیشه ها به بیرون می روند ولی نور فروسرخ از شیشه عبور نمی کند و در داخل حبس می شود با بازتاب متوالی صندلی و اجسام دیگر را گرمتر می کند. به نحوی که یک قطعه پلاستیکی به راحتی می تواند در داخل خودرو ذوب شود.

البته اگر فیلتری قسمت فروسرخ نور خورشید یا هر نور دیگر را حذف کند و فقط نور مرئی را عبور دهد گرمای کمتری در ماده ایجاد می کند ولی در مثال خودرو که همان اثر گلخانه ای است، نور فروسرخ ایجاد شده در خودرو حبس می شود. آینه هایی که بازتاب نور مرئی دارند ولی بازتاب فروسرخ ندارند را اصطلاحا آینه سرد می گویند. در پروژکتورهای اسلاید و فیلم هم اغلب فیلتری که فقط نور مرئی را عبور دهد برای کاهش دما روی فیلم استفاده می شد.