میدان الکتریکی نور
با خاصیت موجی نور آشنا هستیم و میدانیم که نور در بسیاری از تجربه ها خاصیت موجی از خود نشان می دهد. بعنوان مثال درآزمایش دو شکاف یانگ، نقش تداخلی ایجاد شده تنها نشان دهنده موجی بودن نور است. موج بودن نور به معنای آن است که پارامتری در این کمیت در حال ارتعاش است. این پارامتر در تداخل دوشکاف یانگ خود را نشان نمی دهد ولی در بحث قطبش و قطبیدگی نور بیان میگردد که پرتو نور یک موج الکترومغناطیسی است و میدان الکتریکی آن در حال نوسان است. در یک ارتعاش الکترومغناطیسی، میدان الکتریکی نور عمود بر میدان مغناطیسی آن، موج نوری را ایجاد می کند. این میدان الکتریکی نور است که در برخورد با مواد مختلف می تواند جذب شود یا عبور کند. هنگامی که جذب رخ میدهد، میدان الکتریکی شروع به میرایی می کند و شدت آن کم می شود. هنگام عبور میدان الکتریکی نور از ماده، بارهای مثبت و منفی آن ماده به ارتعاش در آمده و بدون اینکه از شدت میدان کاسته شود، خود از محیط عبور می کند. همین وابستگی به ارتعاش بارهای مثبت و منفی، ضریب شکست ماده را تعریف می کند.