نوارهای ماره (مویره)
اگر دو طلق شفاف که روی آنها خطهای موازی نزدیک به هم کشیده شده باشد را روی هم قرار دهیم، با تغییر زاویه آنها شاهد ایجاد نوارهای تاریک و روشن با فاصله متغیر خواهیم بود. این خطهای موازی تاریک و روشن نوعی توری را می سازد که بخاطر فاصله زیاد آنها از یکدیگر توانایی پراش را ندارند و اصطلاحا به آنها توری رانکی می گویند. فاصله خطوط در این توری ها از مرتبه میلیمتر تا صدم میلیمتر است. فاصله نوارهای ماره ایجاد شده به فاصله خطهای توری و زاویه دو توری وابسته است.
ایجاد شبکه دو بعدی در اثر برهم نهی، موجب ظاهر شدن نقش ماره میگردد. در اثر برهم نهی دو توری، متوازی الاضلاع هایی در سطح همپوشانی شده به وجود می آید که زاویه ی میان خطوط دو توری تعیین کننده طول قطر آنهاست. خطوط تیره در اطراف راس های این متوازی الاضلاع ها روی هم قرار میگیرند بنابراین نور بیشتری از آن قسمت ها عبور میکند اما در بخش هایی که نوارهای کدر از هم فاصله میگیرند، سطح کدر کل بیشتر شده و در نتیجه نور کمتری عبور میکند.
جالب است که بدانید در این ساختارهای تناوبی و راه راه فشرده ، پدیده ای مشابه تداخل نور اتفاق می افتد. شباهت نوارهای ایجاد شده در این آزمایش با تداخل نور در این است که اگر دو جبهه موج را با هم با زاویه ای تداخل دهیم، در آنجا هم نوارهای تداخلی فاصله ای پیدا می کنند که به طول موج نور و زاویه دو باریکه بستگی دارد. اینجا هم فاصله نوارها به فاصله خطوط توری (که اینجا شبیه طول موج نور در جبهه موج عمل میکند) و زاویه تلاقی دو توری دارد. در واقع مثل این است که هر کدام از توری ها مثل یک جبهه موج نور عمل کرده است که فاصله خطوط توری همان طول موج آن جبهه موج است. این پدیده نشان می دهد که چقدر فرض موجی بودن نور و طول موج نسبت داده شده و تداخل قابل لمس است.