پیسه های لیزری از یک سو نتیجه ی موجی بودن نور بوده و از سوی دیگر ناشی از همدوسی بالای نور لیزر می باشند. همدوسی نور لیزر به قدری است که باعث می شود پرتوهائی که از قسمتهای مختلف دیوار به یک نقطه می رسند با یکدیگر تداخل کرده و در محل تلاقی، لکه ای روشن و یا تاریک را ایجاد نمایند. این پدیده در مورد نورهای غیر لیزری رخ نخواهد داد، زیرا همدوسی در آن حد نیست که بتواند ارتباط فازی میان پرتوهای مختلف رسیده به یک نقطه را به میزان قابل توجهی ثابت نگه دارد. در مورد پرتوهای لیزری، تداخل می تواند در هر نقطه از فضا رخ دهد و در واقع این لکه ها نه بر سطح پرده، بلکه در تمام نقاط فضای مقابل آن ایجاد شده اند. اگر افراد نزدیک بین و دوربین بدون استفاده ازعینک چنین صحنه ای را تماشا کنند، کماکان لکه ها را مشاهده خواهند کرد، البته اندازه ی آنها متفاوت خواهد بود. این تغییر اندازه بدان علت است که شخص نزدیک بین تنها قادر است لکه ها یی را مشاهده کند که نزدیک به  چشم اوست  و شخص دوربین نیز لکه های دورتر از چشم خود را می بیند و لذا اندازه ی لکه ها و نحوه حرکت آنها با حرکت سر متفاوت خواهند بود.

 پدیده های جالب و پر کاربرد فراوانی را می توان با پیسه های لیزری تجربه کرد که در بخش آزمایشها به آنها اشاره شده است. مثلاً با حرکت دادن سر می توانید نحوه ی جا به جائی پیسه های لیزری را تجربه نموده و در صورت استفاده از عینک، دوربین یا نزدیک بودن چشمتان را بررسی کنید.

نوع دیگر پیسه های لیزری را می توانید روی پرده نیز ثبت کنید. بدین منظور باید بر خلاف قسمت قبل  که گفته شد  نور لیزر باید به طور واگرا به دیوار برسد، پرتو باید به صورت متمرکز روی یک سطح مات پخشنده یا به صورت عبوری و یا بازتابی بتابد. در این حالت نور پخشیده  در محیط اطراف پراکنده می گردد. اگر پرده ای را در مقابل این شیشه قرار دهیم، پرتوهای مختلف در تمام نقاط پرده تداخل خواهند کرد و لذا به این ترتیب می توانیم پیسه های لیزری را بر روی پرده، به صورت ثابت و بدون تغییر، ثبت نمائیم. در این صورت اگر لکه کانونی لیزر روی سطح پخشنده ریزتر شود پیسه های بزرگتری را ایجاد می کنند. لازم به ذکر است که کاربردهای فراوانی در خلال عکسبرداری از این پیسه ها معرفی شده اند.