آشکارسازی

 در بسیاری از آزمایش‌­ها برای کمّی کردن نتایج، نمی‌توان تغییرات شدت را فقط با چشم حدس زد و بایستی با یک ابزار مناسب، شدت در هر وضع مناسب را به صورت کمّی درآورد. برای تشخیص دقیق حضور یا عدم حضور نور می‌توان از آشکارساز استفاده کرد. به عنوان مثال در روبات‌ها برای تشخیص نور و جهت‌­دهی آن‌ها و همچنین در سنسورها برای تشخیص وجود مانع می‌توان از آشکارسازی نور بهره برد. در این صورت آشکارساز فقط حضور نور را تشخیص می‌­دهد و می­تواند نتیجه را به یک مدار خبر دهد. آشکارسازهای مختلفی وجود دارد که نمونه­‌های زیادی از آن‌ها را در بسیاری از وسائل اطرافمان دیده­‌ایم. به عنوان مثال کنترل از راه دور تلویزیون و وسایل مشابه آن، از یک فرستنده در داخل ریموت و یک گیرنده در داخل تلویزیون تشکیل شده است که جزء اصلی گیرنده، یک آشکارساز است. آشکارسازها بسته به طول موج، شدت و دیگر ویژگی­‌های نور و بسته به سرعت عمل، انواع مختلفی دارند. آشکارسازهای مورد استفاده در این آزمایشگاه و اغلب لوازمی که با آن‌ها سروکار داریم، غالبا نیمه رسانا هستند. در این آشکارسازها متناسب با شدت نور،  مقاومت تغییر می­ کند. این تغییرات را  می­‌توان با یک اهم متر اندازه­ گیری کرده و به شدت نور نسبت داده شود. سلول­‌های خورشیدی یا فوتوسل‌­ها را هم می‌توان نوعی از آشکارسازها  محسوب کرد که با تابش نور، ولتاژ ایجاد کرده و مانند یک باتری عمل می­ کنند. آشکارساز عنصر اصلی تکنیک آشکارسازی است. ممکن است برای آشکارسازی در موارد خاص نیاز به طراحی شرایط خاص باشیم. مثلا اگر نور لیزر را در آفتاب بخواهیم آشکارسازی کنیم نویز زایدی توسط نور خورشید ایجاد می‌شود که مزاحم آشکارسازی نور لیزر می‌شود. در این حالت با روشن و خاموش کردن نور لیزر و بکارگیری مدار مناسب امکان آشکار کردن نور لیزر بیشتر فراهم می‌شود. روش‌های مختلفی برای بهبود آشکارسازی وجود دارد که عمدتا تقویت سیگنال و کاهش نویز را شامل می‌شود.