قطبش سنجی
قطبش نور یکی از ویژگی های جالب آن است. وقتی که نور تحت زاویه ی بروستر از سطح بازتابیده می شود، قطبیده می گردد. همچنین وقتی نور در محیط پراکنده می شود، قطبیده می گردد. علاوه بر این هنگامی که نور از بعضی مواد مثل قطبش گر ها و یا برخی بلورها عبور می کند قطبیده می شود. نور قطبیده ممکن است بصورت قطبیده ی خطی، دایره ای و یا در حالت کلی، بیضوی باشد. وقتی که نور قطبیده از بعضی مواد مثل سلیفون یا طلق های پلاستیکی دیگر و یا بعضی بلور ها عبور میکند، قطبش آن تغییر می کند. این تغییر قطبش ممکن است در بازتاب هم اتفاق بیافتد. به هر حال قطبش نور، اطلاعات جالبی در بر دارد که از طریق آن می توان به ماهیت ماده ای که تغییر قطبش را ایجاد کرده پی برد. قطبش سنجی، تکنیک جالبی است که می تواند به ارزیابی قطبش بپردازد. این تکنیک دقیق و پیچیده است ولی به طور ساده، می توان نور قطبیده را با یک قطبش گر معمولی ارزیابی کرد. اگر با چرخاندن قطبش گر در مقابل نوری که مورد ارزیابی قرار میگیرد، شدت نور کم یا زیاد شده و یا تاریک یا روشن گردد، نشان دهنده ی قطبی بودن نور است. اگر با چرخاندن قطبش گر در مقابل نور خروجی، شدت نور کاملا تاریک و یا روشن شود، به این معنا است که قطبش نور فرودی خطی است. اگر شدت نور خروجی کم و زیاد شود، نشان دهنده ی این است این نور یا نیمه قطبیده است و یا قطبش بیضوی دارد و چنانچه هیچ تغییری در شدت نور ایجاد نشود، ممکن است غیر قطبیده یا قطبیده ی دایروی باشد.
برای هر یک از این حالت ها، امکانات دیگری نیز وجود دارد که می توان از آنها برای تشخیص دقیق قطبش استفاده کرد.