ضریب شکست
مطابق قانون اسنل نور در عبور از محیط رقیق به غلیظ شکسته می شود چون سرعت آن در دو محیط مختلف، متفاوت است. برای تعیین میزان شکست پرتو نور و توصیف این پدیده، به هر محیط یک ضریب شکست اختصاص میدهیم که به سرعت نور در آن محیط بستگی دارد. هرچه ضریب شکست یک محیط بیشتر باشد، سرعت نور در آن کمتر است. سرعت نور در هوا (در واقع در خلا) بیشترین مقدار را دارد و برابر با سیصد هزار کیلومتر در ثانیه است و ضریب شکست آن کمترین مقدار را دارد و برابر با یک است. در واقع ضریب شکست و یا کاهش سرعت نور در محیط، با جنس ماده مرتبط است. بعنوان مثال ضریب شکست شیشه 5/1 و سرعت نور در آن دویست هزار کیلومتر در ثانیه است. وقتی نور با محیطی برخورد می کند، میدان الکتریکی نور که با فرکانس بسیار بالایی در حال نوسان است، بارهای مثبت و منفی محیط را به ارتعاش در آورده و دوقطبی ایجاد می کند. در واقع نور از لابلای مولکول های محیط شفاف عبور نمی کند بلکه با به ارتعاش در آوردن بارهای مثبت و منفی، دو قطبی ایجاد می کند که این دو قطبی ها تابش کرده و همچنان ادامه می دهد. ضریب شکست به سختی ضریب فنریت این دو قطبی ها بستگی دارد و اینکه با چه مقاومتی در مقابل نور به ارتعاش در می آید. نکته دیگر این است که با افزایش طول موج نور، ضریب شکست ماده کمتر می شود. زمانی که جذب صورت بگیرد، دیگر دوقطبی ها به ارتعاش در نمی آیند و به جای آن میدان الکتریکی تابیده شده، میرا گشته و جذب می شود.