حلقه های نیوتن
حلقه های نیوتون یکی از نمایش های جالب موجی بودن نور است. این حلقه ها را میتوان با قرار دادن یک عدسی کوژ با انحنای کم، روی یک سطح صاف ایجاد کرد. برای مشاهده حلقه های بیشتر میتوان از نور لیزر و یا نور دارای همدوسی بالا استفاده کرد. حلقه های نیوتن در واقع در نتیجه ی تداخل امواج منعکس شده از این دو سطح ایجاد شده و مکان هندسی نقاطی هستند که اختلاف راه یکسانی دارند. به خاطر انحنای کروی عدسی، این مکان به صورت دایره است و هر دایره مربوط به یک اختلاف راه می باشد. نمونه حلقه های نیوتن را در تداخل های دیگر از قبیل فشردن یک شیشه روی سطح شیشه ای تخت دیگر و یا گوه هوا، شاهد هستیم. از سویی دیگر حلقه های نیوتن، تداخل جبهه موج تخت و جبهه موج کروی را نیز تداعی می کند. این تداخل منجر به حلقه هایی می شود که آنها را در تداخل جبهه تخت با کروی، مناطق فرنل می گوییم. یکی از ویژگی های این حلقه ها، کاهش تدریجی قطر حلقه ها نسبت به افزایش شعاع است. این کاهش به حدی است که حلقه های کناری به شدت به هم فشرده شده و قابل تفکیک نخواهند بود.
ساختار شبیه به حلقه های نیوتون را در برخی پدیده های دیگر نیز شاهد هستیم. برای مثال تداخل بین یک جبهه موج کروی و یک جبهه موج تخت حلقه هایی ایجاد می کند که از نظر ساختاری شبیه به همان حلقه های نیوتن هستند. جالب است که بدانید عدسی های فرنلی نیز همین شکل را دارند و اساسا از تداخل جبهه موج تخت و کروی ایجاد می شوند.