اپتیک هندسی
اپتیک هندسی یکی از نظریه های مهم در علم نور است. علی رغم آنکه برخی از پدیده ها مثل تداخل، فطبش، فوتوالکتریک و امثال آن ها با اپتیک هندسی قابل توصیف و توجیه نیستند، با اینحال این نظریه همچنان اعتبار عملی خود را در مورد سایر پدیده ها حفظ کرده است. نظریه اپتیک هندسی یا اپتیک پرتو بر چند قاعده استوار است که شامل موارد زیر است: نور به صورت پرتوهایی که از چشمه ساتع می شود تا به آشکارساز برسد و در آنجا آشکار شود، محیط شفاف اپتیکی با ضریب شکست مشخص می شود که نشان دهنده نسبت سرعت نور در خلا به سرعت نور در آن محیط است، اگر محط همگن باشد ضریب شکست در تمام محیط یکسان است و نور به خط مستقیم منتشر می شود ولی اگر محیط همگن نباشد ضریب شکست تابع مکان می شود و در نتیجه نور می تواند خمیده شود، اصل فرما که عنوان کلی قانون اسنل و قانون بازتاب است حاکم بر نحوه تغییر مسیر نور در گذر از یک محیط به محیط دیگر است و طبق این اصل برای رسیدن نور از یک نقطه به نقطه دیگر نور کمترین زمان را طی می کند.
اپتیک هندسی برای دنبال کردن و رسم پرتوها و همین طور توجیه عبور نور از عدسی و منشور و بسیاری از پدیده های دیگر قابل استفاده است. تنها در مواجهه با تداخل و پدیده هائی که به کمک ایده ی فوتون قابل توجیه اند استفاده از اپتیک هندسی موجه نمی باشد، زیرا همان طور که ذکر شد در این نظریه فرض بر آن است که پرتوها در خط مستقیم سیر می کنند و به عنوان مثال، پس از رسیدن به لبه ی تیز تیغ ، باید سایه ای با مزرهای کاملاً متمایز از آن روی کاغذ بیاندازند. این در حالی است که در عمل این اتفاق رخ نمی دهد و با توجه به خواص موجی نور، هاله ای از نوارهای تاریک و روشن درناحیه ی روشن تر سایه نمایان می شود. نظریه اپتیک پرتو برای دنبال کردن پرتو کاربرد دارد. همچنین نظریه پرتوی نور در پدیده هایی مثل دوربین روزنه ای تصویرسازی در سیستمهای اپتیکی شکستی و بازتابی، بازتاب کلی و انتشار در فیبر نوری و موجبرهای نوری، انحراف و شکست و پاشندگی در منشور، انتشار نور در محیطهای با ضریب شکست تدریجی و مطالعه انتشار نور در نوسانگرهای اپتیکی مثل نوسانگر لیزر کاربرد دارد.